Γράφει ο Γιάννης Χατζηιωαννίδης
Υπάρχουν νίκες που αξίζουν τρεις βαθμούς και υπάρχουν κι εκείνες που αξίζουν πολύ περισσότερο. Η χθεσινή ανατροπή του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού με 2-1 στην Τούμπα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ήταν μια νίκη ψυχής, πίστης και ενότητας· μια απάντηση σε όσους έσπευσαν να ξεγράψουν την ομάδα μετά από μια περίοδο δύσκολη, γεμάτη αμφισβήτηση και βαριά ατμόσφαιρα. Ο ΠΑΟΚ δεν νίκησε απλώς. Ξαναβρήκε τον εαυτό του. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος της βραδιάς.
Η στιγμή που ξαναγεννήθηκε ο ΠΑΟΚ
Το παιχνίδι δεν ξεκίνησε ιδανικά. Ο Ολυμπιακός βρήκε πρώτος δίχτυα και έβαλε πίεση σε μια ομάδα που το τελευταίο διάστημα έδειχνε κουρασμένη, ψυχολογικά πιεσμένη, ίσως και αποπροσανατολισμένη. Όμως, εκεί ακριβώς φάνηκε ο πραγματικός ΠΑΟΚ — ο ΠΑΟΚ που δεν τα παρατάει ποτέ, ο ΠΑΟΚ που αντλεί δύναμη μέσα από τις δυσκολίες. Οι παίκτες του Λουτσέσκου έβγαλαν πάθος, ενέργεια και κυρίως πίστη. Η εικόνα της ομάδας στο δεύτερο ημίχρονο ήταν συγκλονιστική: μαχητικότητα, ομαδικότητα και μια σπίθα που είχε λείψει. Και όταν ήρθαν τα δύο γκολ της ανατροπής, δεν ήταν απλώς στιγμές ποδοσφαίρου — ήταν στιγμές λύτρωσης.
Η αγκαλιά των παικτών στον Ραζβάν Λουτσέσκου μετά το δεύτερο γκολ δεν ήταν μια αυθόρμητη κίνηση· ήταν ένα μήνυμα. Ένα μήνυμα πως ο προπονητής έχει τη στήριξη των παικτών του, πως η ομάδα παραμένει δεμένη, παρά τη θύελλα αμφισβήτησης που τη χτύπησε. Σε μια εποχή που ο ΠΑΟΚ έδειχνε να παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, αυτή η εικόνα άξιζε όσο χίλια λόγια.
Ο Γιαννάκης που έγινε Γιαννάρας
Κι αν κάποιος έβαλε την υπογραφή του στο χθεσινό βράδυ, αυτός δεν ήταν άλλος από τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Ο μικρός μάγος της Τούμπας πρόσφερε ξανά ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου, με ωριμότητα, φαντασία και θράσος. Σε κάθε του άγγιγμα, η μπάλα έμοιαζε να υπακούει. Ένας ποδοσφαιριστής που δεν φοβάται να πάρει ευθύνη, να δημιουργήσει, να εμπνεύσει. Ο Κωνσταντέλιας είναι κάτι παραπάνω από ένας ταλαντούχος νέος. Είναι το σύμβολο μιας νέας εποχής για τον ΠΑΟΚ· μιας ομάδας που επενδύει σε παιδιά που αγαπούν τη φανέλα και παίζουν με καρδιά. Αν κάτι έλειψε τα τελευταία χρόνια, ήταν αυτό το αίσθημα ταύτισης — και ο Γιαννάκης το επαναφέρει με κάθε του εμφάνιση.
Η δύναμη του “είμαστε εδώ”
Αυτή η νίκη ήρθε τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ τη χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ. Όχι τόσο για τη βαθμολογία, όσο για την ψυχολογία. Οι φωνές αμφισβήτησης, η εσωστρέφεια, οι γκρίνιες — όλα αυτά απειλούσαν να πνίξουν τη φετινή προσπάθεια. Όμως ο Δικέφαλος απέδειξε πως είναι εδώ, ζωντανός και αποφασισμένος να παλέψει μέχρι τέλους. Κάθε μεγάλη ομάδα δοκιμάζεται όχι στις εύκολες στιγμές, αλλά στις δύσκολες. Και ο ΠΑΟΚ, με την ιστορία και την ιδιοσυγκρασία του, πάντα αντλεί δύναμη από τις πληγές του. Το χθεσινό βράδυ δεν ήταν απλώς μια ποδοσφαιρική βραδιά· ήταν μια δήλωση ύπαρξης.
Ο αντίπαλος και το μάθημα ευγένειας
Σε ένα ποδόσφαιρο που συχνά κυριαρχείται από εντάσεις και μικρότητες, αξίζει να σταθούμε και στη στάση του προπονητή του Ολυμπιακού, του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Μετά το ματς, όταν ρωτήθηκε για την κούραση της ομάδας του, απάντησε με μια φράση που δείχνει μεγαλοσύνη:
«Ποια κούραση; Ο αντίπαλος είχε μία μέρα λιγότερη να ξεκουραστεί.»
Μια δήλωση που τιμά τον ίδιο και δείχνει πως, πάνω απ’ όλα, υπάρχει σεβασμός. Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται περισσότερους ανθρώπους με τέτοια νοοτροπία, όπως χρειάζεται και περισσότερα παιχνίδια σαν το χθεσινό — δυνατά, καθαρά, με πάθος και αθλητικό πνεύμα.
Το μήνυμα της Τούμπας
Η Τούμπα, για ακόμη μια φορά, ήταν ο παλμός της ομάδας. Οι φίλαθλοι δεν σταμάτησαν να τραγουδούν, να σπρώχνουν, να πιστεύουν. Αυτή η ενέργεια μεταδόθηκε στους παίκτες, στο τεχνικό τιμ, σε όλη την ομάδα. Γιατί ο ΠΑΟΚ, πάνω απ’ όλα, είναι ο κόσμος του. Η νίκη επί του Ολυμπιακού δεν είναι το τέλος· είναι η αρχή μιας επανεκκίνησης. Μιας διαδρομής που μπορεί να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ εκεί που αξίζει — στην κορυφή, αλλά με ταπεινότητα, δουλειά και ενότητα. Ο ΠΑΟΚ φώναξε χθες δυνατά: «Είμαι εδώ!». Και όποιος τον άκουσε, κατάλαβε ότι αυτή η ομάδα έχει ακόμα πολλά να πει.
